Prolog.

Zastanawiałam się, jak moje życie będzie teraz wyglądać. Byłam wdzięczna Bartkowi, że zapewnił mi tą pracę, ale… Właśnie, zawsze musi być jakieś „ale”. Miałam teraz być tak daleko Karoliny? Domu rodzinnego? Sama jedyna wśród tych przerośniętych siatkarzy? Ta wizja mnie przerażała. Nie na długo. Zauważyłam wielkoluda, ruszyłam w jego stronę, a ten porwał mnie w objęcia. Nie widział mnie niemalże miesiąc, a tak się stęsknił? Mhm, coś tutaj było nie tak. Wziął ode mnie walizkę. To też do niego nie pasowało. Opowiadając mu, co u rodziców, doszliśmy do hotelu. Musiałam mieć z nim pokój. I z jego kolegą. Cichym Pitem. Uh... „Natalia, wytrzymasz, wytrzymasz, wytrzymasz!” mówiłam sobie w myślach. Wzięłam kartki, które leżały na stoliku przygotowane przez Anastasiego i ruszyłam z Bartoszem na halę. Wszystkie spojrzenia zwróciły się w moją stronę. Podeszłam do AA z nieśmiałym uśmiechem. Ja? Nieśmiała? Coś tutaj naprawdę nie pasuje.

- A więc powitajcie nową, drugą asystentkę trenera – usłyszałam głos włocha, a po chwili gwizd zachwytu Zbigniewa Bartmana. Typowy erotman.

- Trenerze? – zapytał przerażony Krzysztof Ignaczak – Ale… Dziewczyna?

- A co, dyskryminacja kobiet? – Anastasi od razu rzucił. Uniosłam brew do góry, świdrując wzrokiem jakby przestraszonego Krzysia. Erotman za to uśmiechnął się nieznacznie. Tak. Właśnie się zaczyna przygoda mojego życia.

~~~

na razie takie w sumie nie wiadomo co, gdzie oraz jak, ale to początek. potem się rozkręci. 

od razu uprzedzam, że to czysta fikcja literacka, zdarzenia są zmyślone, nie pasują do rzeczywistości. większość z reprezentantów jest bez drugiej połówki!

następny rozdział nie wiem kiedy, trochę już jego powstało.